هنگ کنگ (CNN) – من در چند پرواز بوده ام که مردم هنگام فرود هواپیما کف می زدند. اما این اولین باری بود که در هواپیمایی می رفتم که همه هنگام برخاست کف می زدند.

این پروازها علاوه بر اینکه به شرکت های هواپیمایی فرصتی برای جبران سودهای از دست رفته آنها می دهند ، به جیب های هواپیمایی این فرصت را می دهند تا دوباره در آسمان قرار بگیرند و از برخی موارد اضافی لذت ببرند.

اگرچه ایده این پروازها در ابتدا به نظر من احمقانه بود – شما باید با تمام مشکلات امنیتی فرودگاه کنار بیایید و سپس چیزی برای نشان دادن آن ندارید؟ – وقتی فهمیدم که یک شرکت هواپیمایی در شهر خود یکی را ارائه می دهد ، من فقط نمی توانستم در برابر آن مقاومت کنم.

رفت و آمد

راه مورد علاقه من برای رسیدن به فرودگاه از طریق قطار سریع السیر سریع است که از ایستگاه هنگ کنگ حرکت می کند.

مانند هر جای دیگر شهر ، ایستگاه قطار مملو از علائمی است که به مردم یادآوری می کند ماسک خود را روشن نگه دارند. با این حال ، احساس کردم به اندازه کافی جرات دارم و می توانم کمی آب از من بریزم. برداشتن ماسک در هنگ کنگ در حال حاضر غیرقانونی است ، و من احساس خطر می کنم حتی اگر کسی نبود که مرا ببیند. (به هر حال ، فاصله داشتن از نظر اجتماعی وقتی تنها شخص روی سکو نیستید کار سختی نیست).

اگرچه چند لجن گیر دیگر در ایستگاه های دیگر قطار در کاولون و تسینگ یی سوار شدند ، من برای یک سفر نیم ساعته یک ماشین کامل برای خودم داشتم. من هم از شارژرهای تلفن رایگان و هم از Wi-Fi رایگان بهره مند شدم.

قطار سریع به طور کلی یک تجربه دلپذیر است ، اما انجام آن بدون چمدان یک تغییر دهنده بازی بود. یا حداقل تعویض شانه.

ورود به فرودگاه

علی رغم این واقعیت که ما از فضای هوایی هنگ کنگ خارج نمی شدیم ، همه افرادی که در پرواز بودند هنوز مجبور بودند مراحل امنیتی عادی فرودگاه را طی کنند. این به معنای بیرون آوردن پاسپورت از انبار و قرار دادن یک جفت جوراب در کیف من بود در صورتی که مجبور شدم صندل هایم را از آن جدا کنم.

غربالگری دما از زمان سارس و آنفولانزای مرغی در فرودگاه بین المللی هنگ کنگ وجود داشته است ، اما افزایش پروتکل ها به معنای مقدار زیادی بطری ضد عفونی کننده دست است که در سراسر ترمینال و حضور مداوم خدمه نظافت مستقر هستند.

چیز خوبی است که صف امنیتی زیادی وجود ندارد – در آخرین لحظه ، مجبور شدم وسایل را از جیبم بیرون بیاورم و کیندل خود را از آستین بردارم. رسمی است: من از تمرین خارج شده ام. یک سال پیش ، من بی ادبانه نسبت به شخص دیگری غر می زدم بخاطر انجام همان کار درست در اسکنرهای امنیتی.

بیشتر مغازه ها و رستوران های فرودگاه تعطیل بودند و علائم بیشتری از مردم برای فاصله اجتماعی بیشتر از افرادی بود که فاصله اجتماعی را می خواستند.

وارونه: حمامها تمیز و درخشان بودند.

نکته منفی: عدم حضور در پرواز بین المللی به این معنی بود که فروشگاه بدون تعرفه از محدودیت برخوردار است.

در آسمان

در کار خود به عنوان نویسنده سفر و سردبیر ، حداقل ماهی یک بار پرواز می کردم. وقتی سفر شغل شما باشد ، برخی از زرق و برق ها را از شما دور می کند – هر قنادی بیات 12 دلاری و خروپف با صدای بلند به سرعت جمع می شود.

اما وقتی هواپیما به آرامی از دروازه دور شد ، خودم را به طرز عجیبی احساساتی دیدم. ناگهان ، ما تشویق خودجوش کردیم.

نماینده ای از هنگ کنگ اکسپرس به ما گفته بود که یکی از انگیزه های پروازهایشان برای رفتن به هیچ جا یادآوری جادوی سفر به مردم است. با گذشت 30 ثانیه از پرواز ، دیگر احساس می کردم نفسم را گرفته ام. خودم را در فکر مادربزرگ فقیدم دیدم که در دوران رکود بزرگ بزرگ شده و برای اولین بار تا سی سالگی با هواپیما پرواز نکرد.

به راحتی می توان فراموش کرد که هواپیمایی یک معجزه است.

به طور معمول ، من یک راهرو نشین دقیق هستم. اما برای حلقه 75 دقیقه ای در اطراف هنگ کنگ ، همه چیز در مورد پنجره بود.

فقط نبود مقصد نهایی نبود که باعث شد این پرواز متفاوت باشد. هیچ سرویس غذا و نوشیدنی – به راحتی می توان از آن طریق ماسک نگه داشت – و هیچ چمدانی وجود نداشت. سوار شدن به اتاق گسترده بود و همه صندلی های میانی مسدود شدند. چیزی بیش از یک سفر تفریحی در آسمان ، نگاهی به آنچه پرواز احتمالاً با از سرگیری در سراسر جهان به نظر می رسد بود.

پیاده شدن

در حال حاضر ، هرکسی که به هنگ کنگ می آید 14 روز در خانه خود یا در یک هتل مصوب در معرض قرنطینه است.

برای اطمینان از اینکه مسافران پرواز هنگ کنگ اکسپرس به گروه قرنطینه نرسیده اند ، بندهای بنفش درخشان به ما هدیه داده شد تا در بدو ورود بپوشیم. به نظر می رسید قرنطینه خون آشام است و بندهای ما سیر هستند ، اما سیستم کار می کند.

اگرچه من در گذرنامه خود جت لگ یا مهر ندارم ، اما در نهایت سفر من به هیچ جا کمی – فقط کمی – مانند یک تعطیلات احساس شد.