CNN
–

آنها می گویند هنرمندان باید برای هنر خود و برای جو پسی هر کاری انجام دهند که شامل آتش زدن سر او نیز می شود.

برنده اسکار در مصاحبه ای جدید با People، درباره ساخت «تنها در خانه 2: گمشده در نیویورک» به مناسبت سی امین سالگرد ساخت دنباله فیلم گفت و به یاد آورد که چگونه این کمدی به چند شیرین کاری از نظر فیزیکی «طلبانه» از سوی او نیاز داشت.

پسی در مورد ساخت این فیلم گفت: «تغییر سرعت اجرای آن نوع خاص کمدی اسلپ استیک بود. اولین دو فیلم «تنها در خانه» در مصاحبه ایمیلی که روز سه شنبه منتشر شد.

در فرنچایز بسیار موفق، Pesci نیمی از دزدهای هولناک را بازی کرد دو نفر (در کنار دنیل استرن) که مدام توسط یک بچه باهوش با بازی مکالی کالکین یکی می شوند. او تصدیق کرد که این فیلم‌ها «یک نوع کمدی فیزیکی‌تر بودند، بنابراین کمی سخت‌تر بودند».

یک مثال – زمانی که شخصیت پشی، هری، بدون شک وارد تله انفجاری می شود که کوین کالکین گذاشته است و منجر به پایانی آتشین می شود.

“علاوه بر برآمدگی‌ها، کبودی‌ها و دردهای عمومی که با آن نوع خاصی از شوخ طبعی مرتبط می‌شوید، من در صحنه‌ای که کلاه هری را آتش می‌زنند، بالای سرم دچار سوختگی شدید شدم. دوستان خوب» به یاد می آورد.

در واقع، سر هری نه یک بار بلکه دو بار در فیلم ها به آتش کشیده می شود، یک بار در «تنها در خانه» در سال 1990 و بار دیگر در فیلم 1992، زمانی که هری و مارو (استرن) کوین را از طریق یک خانه در میان بازسازی تعقیب می کنند. (پسی توضیح نداد که در چه فیلمی دچار جراحت شده است.)

پسی افزود که او “به اندازه کافی خوش شانس بود که بدلکاران حرفه ای بدلکاری های سنگین واقعی را انجام دادند.”

«تنها در خانه 2» که در 20 نوامبر 1992 اکران شد، پسی، کالکین و استرن را به همراه کاترین اوهارا و جان هرد به عنوان والدین کوین پذیرفت. در این فیلم برندا فریکر بازیگر برنده اسکار نیز در نقش بانوی کبوتر ایفای نقش کرد.