سرانجام ، وی در هت رین ، ساحلی رو به غروب خورشید در نوک جنوب جزیره ، جایی که یک صحنه هیپی بین المللی با رشد سریع ، همه چیز را ارائه می دهد ، از موسیقی ترنس و تای چی تا لذت طلبی و معنویت ، اقامت گزید.

در سال 1989 ، هت رین به دلیل مهمانی ماهانه ماه کامل خود در ساحل به شهرت جهانی رسید و دویل در جریان “گوا جدید” ذوب شد.

یک روز در سال 1991 ، یک آشنای فرصتی دویل را به یک جشن برای افتتاح یک مکان جدید در یک ساحل مخفی در آن طرف ساحل دعوت کرد. به آن “پناهگاه” می گفتند و فقط از طریق قایق اجاره ای یا با پای پیاده از روی تپه های شیب دار و تپه های سنگی می توان به آنجا رسید.

او پذیرفت و با انتخاب مسیر دوم ، او و آشنایان جدید خود پیاده روی سخت را آغاز کردند.

دویل می گوید: “همانطور که از بالای اولین تپه عبور کردیم ، منظره یک ساحل سفید و کریستالی در زیر آن ، بدون حضور کسی ، جادویی ناب بود.” اما آنها هنوز به “ساحل” نرسیده بودند و بنابراین گروه در امتداد یک مسیر باریک که در میان خوشه های تخته سنگ های غول پیکر قرار دارد ، پیاده روی کردند.

دویل می گوید: “ما خلیج دوم را کمی قبل از غروب آفتاب مرور کردیم.” “از آنجا که پایین می آمدم ، احساس می کردم از نوعی غشای نامرئی عبور می کنم و فهمیدم ،” خوب ، زندگی من تغییر کرده است. “

در آن تخته سنگ های گرانیتی به اندازه فولکس واگن که به ماسه های سفید می ریزد ، در آن نقطه پناهگاه متشکل از یک خوابگاه بلند خانه ، چند خانه ییلاقی چوبی و کاهگلی و یک کافه در فضای باز بود. مهمانی افتتاحیه به مدت سه روز با یک غذای سرگرم کننده از غذا و سرگرمی ، از جمله برپایی هرم بزرگ مراقبه در قاب بامبو ، به مدت سه روز منفجر شد.

یک دویل افسون شده به همراه تعداد انگشت شماری دیگر از افراد طولانی مدت که به منظور ساختن خانه های ییلاقی بیشتر به مدت 3 ماه در آنجا ماندند.

در اصل به پناهگاه فقط با قایق اجاره ای یا پیاده می رسید.

با احترام به Sanctuary

حال و هوای عالی

در پشت این پروژه دو نفر از ساکنان کوه فنگان به نام های Gill Beddows و Steve Sanders قرار داشتند که پس از آزرده خاطر شدن از ادامه تجارت در صحنه Hat Rin تصمیم به تاسیس The Sanctuary گرفتند.

Beddows می گوید: “در Hat Rin ما یک کافه اداره می کردیم و در مهمانی های بزرگ شرکت می کردیم.” “اما یک روز استیو گفت که شگفت انگیزترین ساحل را در ساحل پیدا کرده است.”

وی به آنها پیشنهاد کرد تا در آنجا کار معنادارتری انجام دهند.

این خلیج که در محلی به عنوان Hat Thian (ساحل مانگرو) شناخته می شود ، متعلق به یک خانواده تایلندی بود که سندرز با آن دوست شده بود. در مقایسه با بسیاری دیگر از خلیجهای تقسیم شده در میان چندین خانواده رقیب ، توافق در مورد اجاره زمین و ساخت “پناهگاه” آسانتر شد.

این پناهگاه در روزهای ابتدایی خود در اینجا به تصویر کشیده شده است ، در دهه 1990 تأسیس شد.

حسن نیت ارائه می دهد The Sanctuary

بددوز می گوید: “ما ساخت و ساز را از سال 1990 شروع کردیم.” “من و استیو مدتی را در آشرام اوشو در هند گذرانده بودیم و این تجربه تأثیر زیادی بر ما گذاشت. از همان ابتدا ، ما بر روی سلامتی و معنویت متمرکز بودیم و جایگزینی برای صحنه های مهمانی در سایر سواحل ارائه کردیم. ما می خواستیم مرکزی برای افراد همفکر برای تمرین یوگا و سم زدایی و سایر روشهای درمانی و درمانی باشد که اکنون مورد قبول واقع شده است ، اما در آن زمان عملا جادوگری بوده است. “

در هفت یا هشت سال اول ، محراب و ساکنان طولانی مدت آن از تبلیغات و توجه رسانه ها محتاط بودند.

دویل از آن سال ها می گوید: “ما احساس می کردیم این مکان از شور و نشاط کاملی برخوردار است و نمی خواستیم که خراب شود.” “بنابراین برای مدتی سعی کردیم تا آنجا که ممکن است ، آن را به عنوان دهان به دهان در میان دوستانمان نگه داریم.”

الهام برای ‘ساحل’؟

به طور تصادفی یا نه ، در سال 1996 ، الكس گارلند ، رمان نویس نخستین بار ، “ساحل” را منتشر كرد ، داستانی گیرا برای سرنوشت گروهی كوچك و گشاد از مسافران جهان كه جامعه مدینه فاضله خود را در یك ساحل دور افتاده تایلند تأسیس می كنند.

در کمتر از یک سال 25 بار تجدید چاپ شد ، این رمان به عنوان “ارباب مگس ها” برای نسل X تبدیل شد و در سال 2000 به فیلمی 40 میلیون دلاری به کارگردانی دنی بویل و با بازی لئونارد دی کاپریو تبدیل شد.

داستان هنگامی آغاز می شود که ریچارد ، شخصیت اصلی انگلیس ، در یک مهمانخانه در جاده خائو سان بانکوک با کوله پشتی اسکاتلندی بهم ریخته روبرو می شود که قبل از اینکه خودش را بکشد ، نقشه ای را که با دست کشیده شده به در ریچارد ضبط می کند.

ریچارد و یک زوج فرانسوی نقشه را به یک تالاب پنهان در یک جزیره زیبا دنبال می کنند ، جایی که آنها یک کلونی از ایده آلیست های لذت طلب از سراسر جهان را پیدا می کنند که تلاش می کنند تا idyll خود را کشف نکنند.

CNN Travel برای تأیید یا رد ارتباط نتوانست به گارلند برسد ، اما موازی با The Sanctuary منجر به شایعاتی مبنی بر اینکه بازدید از استراحتگاه منزوی الهام گرفته بود ، شد.

برای شروع ، هر دو جامعه داستانی گارلند و The Sanctuary در سال 1990 تأسیس شدند.

درست همانطور که گیل بددوس با کمک شریکی با مهارت در ساخت ، بر ساخت The Sanctuary نظارت داشت ، انجمن مخفی ساحل در رمان گارلند توسط Sal ، یک زن با یک دوست پسر نجار نظارت می شود. در حالی که Beddows و Sanders از انگلستان استقبال می کنند ، سال و همسرش آمریکایی و آفریقای جنوبی هستند.

در رمان ، سال به ریچارد توضیح می دهد: “البته ، این چیزی فراتر از یک استراحتگاه ساحلی است. اما در عین حال ، آن فقط یک استراحتگاه ساحلی است. ما برای آرامش در کنار یک ساحل زیبا به اینجا می آییم ، اما استراحتگاه ساحلی به این دلیل که ما سعی داریم از استراحتگاه های ساحلی دور شویم. یا اینکه می خواهیم مکانی بسازیم که به تفرجگاه ساحلی تبدیل نشود. می بینید؟ “

دویل در پاسخ به این س whetherال که آیا گارلند واقعاً از The Sanctuary بازدید کرده است ، می گوید: “من یک خاطره فازی از پسری دارم که در اواسع اشیا out معلق حلق آویز می شود و فقط جریان زندگی را برای چند هفته در اواسط دهه 90 مشاهده می کند. و من می توانم نام های خود را بگذارم چند نفر از شخصیت های داستان ، بنابراین این وجود دارد. این کتاب به اندازه فیلم کلیک نکرد. “

Beddows بیشتر در مورد الهام از گارلند پیش رو است.

انواع گزینه های خواب از سوئیت های خصوصی گرفته تا خوابگاه های مشترک ارائه می شود.

با احترام به Sanctuary

“به محض انتشار کتاب ، من می دانستم.” او می گوید “تصادفات خیلی زیاد بود.

“ما در باور هیپی زندگی می کردیم که همه می توانند با هم زندگی کنند و نیازی به ورود دنیای خارج نبوده و اجازه ندادیم پول همه چیز را خراب کند. به تدریج واقعیت ظاهر شد ، دانستن این که بدون درآمد پایدار نیست.

“با گسترش برنامه های ما در یوگا ، اکتشاف خود و سم زدایی ، و این موارد در تایلند به بازار فروش بیشتری رسید ، ما فهمیدیم که به اشتراک گذاشتن دانش و مهارت هایی که ایجاد کرده ایم ، دیوانه کننده است. ما قبلاً از منحنی جلوتر بودیم.”

این زوج از دویل برای مدیریت The Sanctuary در سال 1998 دعوت کردند تا بتوانند به منافع دیگر در جزایر و همچنین به خانه خود در انگلیس بروند.

دویل به عنوان یک “جدی ، سازمان یافته و کار آجیل برجسته” اعتراف کرد ، توسل را به قرن بیست و یکم رساند و برنامه های سلامتی و معنوی را برای یک بازار گسترده گسترش داد ، در حالی که صمیمیت و راحتی را مهمانان وفاداری که بازگشتند ، حفظ می کنند سال به سال

در سال 2013 ، در بیشتر مواقع از محراب خارج می شد و کارمندان صدها درخواست اقامت در تعطیلات کریسمس و سال نو را پس می زدند.

باران سابق پناهگاه نولان دالبی مدیریت روزمره این رفت و آمد مکرر را در سال 2016 به عهده گرفت ، اگرچه دویل ، هم اکنون ساکن همسایه کوه سامویی است ، اما همچنان درگیر است.

Covid-19 چالش های جدیدی را به همراه می آورد

هنگامی که گسترش ویروس کرونا در جهان در مارس 2020 سرعت گرفت ، The Sanctuary در اواسط یک فصل موفقیت آمیز دیگر قرار داشت. اگرچه اخبار بین المللی اکثر مهمانان را ترغیب می کرد و افرادی که برای ورود به آنجا برنامه ریزی می کردند رزرو خود را لغو می کردند ، حدود دوازده میهمان در پناهگاه در ماه باقی ماندند.

همانطور که دویل یادآوری می کند ، “ما مجبور شدیم خیلی سریع تصمیم بگیریم ، تهدید به بسته شدن مرزها و مردم هنوز در خانه هستند. با در نظر گرفتن امنیت و آسایش مهمانانمان ، و همچنین آنچه برای ما به عنوان یک تجارت پایدار است ، ما یک عصر همه را به بحث در رستوران فراخواندیم.

“ما به آنها اطلاع دادیم که در حین قفل جزیره ، ممکن است حتی در ساحل مجاز نباشند و مواد غذایی ممکن است کم شود. در پایان ، همه به جز یک زن و شوهر که به آنها نرخ مطلوب دادیم تا زمانی که آنها آن را بیرون کشید. “

با دالبی و خدمه کاهش یافته – بسیاری از کارمندان پناهگاه ترجیح دادند در حین قفل عمومی تایلند از اواسط مارس تا اواسط ماه مه به خانه های خود بازگردند – استراحتگاه به کار خود ادامه داد.

این رستوران منوی مختصری را برای ساکنان طولانی مدت هات تیان ارائه می دهد که فقط هنگام قفل قفل و سپس بعداً برای صرف شام صرف می شود. دالبی برای صرفه جویی در مصرف سوخت ، یک ژنراتور کوچکتر خریداری کرد و هر روز ساعتهای محدودی برق کار می کرد.

در حالی که بسیاری از هتل ها و استراحتگاه های کوه فنگان و اطراف تایلند از اواسط ماه مارس تا ژوئن یا بعد از آن کاملاً تعطیل شدند ، The Sanctuary رکورد خود را در زمینه تعطیلی هرگز حتی یک روز از زمان افتتاح اولیه حفظ کرد.

برنامه های سلامتی Sanctuary شامل یوگا ، خودکاوی و سم زدایی است.

با احترام به Sanctuary

دویل می گوید: “از بسیاری جهات ، این چالش های فعلی مرا به روزهای اولیه بازمی گرداند.” “یادم می آید وقتی برای اولین بار در سال 1991 وارد شدم ، The Sanctuary فقط یك ژنراتور كووبوتای كوچك داشت ، اواخر صبح روشن بود تا مخلوط كننده اسموتی را در رستوران اجرا كند و سپس برای چند ساعت بیشتر شب.”

دالبی با داشتن میهمانان کمتر برای مشغول نگه داشتن او ، توجه خود را به یافتن راه هایی برای انتقال تجربه پناهگاه به افراد حبس شده در سایر نقاط جهان معطوف کرد.

دالبی با کمک عکاسی که دقیقاً پس از قفل کردن از The Sanctuary بازدید کرد ، یک استودیوی ضبط ویدیوی روستایی را در یکی از خانه های ییلاقی موجود ایجاد کرد تا کلاسهای یوگای زنده از طریق فیس بوک و سایر رسانه های اینترنتی پخش شود.

همانطور که تجهیزات بیشتری به دست آمد ، و استودیوی فضای باز از لحاظ فنی پیچیده تر شد ، دالبی آن را با Vimeo Livestream Studio به صورت آنلاین مرتبط کرد تا بتوانند معلمان ، درمانگران و دیگر متخصصان ساکن خارج از تایلند را ضبط کنند و در آنها آموزش های مراقبه ، حرکت ، سم زدایی در خانه ، پیلاتس را ارائه دهند. و یوگا برای مدل های زنده در استودیو.

دالبی می گوید: “با توجه به اینکه ورود بین المللی تایلند هنوز کاملاً محدود است ، استودیوی Vimeo تجربه The Sanctuary را برای همه باز نگه می دارد.”

در همین حال در “ساحل” ، یک جریان ثابت از بازدید کنندگان داخلی ، چه تایلندی و چه افراد خارج از کشور که در تایلند زندگی می کنند ، از کلاسهای روزانه یوگا ، خدمات آبگرم ، مراقبه ، غذاخوری سالم و برنامه های سم زدایی (در صورت درخواست) ، به علاوه خود خلیج زیبا ، لذت می برند. انزوای نسبی – تقریباً مانند 20 سال پیش.